Metoda terapii punktów spustowych

Mięśniowo-powięziowe punkty spustowe (myofascial trigger point) są to miejsca wyjątkowej nadwrażliwości. Wpływają negatywnie na funkcję poszczególnych mięśni, grup mięśniowych, a tym samym stawów. Przyczyny występowania punktów spustowych:

  • sumujące się mikrourazy i zmiany przeciążeniowe w układzie stawowym i mięśniowym;
  • patologiczne napięcie mięśniowe i/lub osłabienie mięśni, stres;
  • zaburzenia pooperacyjne;
  • długotrwała, nieprawidłowa pozycja ciała, długotrwałe unieruchomienie;
  • długotrwały wysiłek fizyczny;
  • niedobór witamin.

W miejscu aktywnego punktu spustowego wyczuwa się zgrubienia, które mogą na skutek ucisku wywoływać ból promieniujący. Zaburzenia w obrębie powięzi mogą powodować powstawanie nieprawidłowych napięć, które wpływając na stawy mogą powodować ból i dysfunkcję. Skrócone mięśnie i powięzie mają negatywny wpływ na mięsień, osłabiają jego siłę i wytrzymałość. Dodatkowo struktury nerwowe i naczynia krwionośne mogą być uciskane zaburzając ich funkcję. Zintegrowane techniki diagnozy i leczenia tkanek miękkich polegają na likwidowaniu zaburzeń przy użyciu mikromasażu i bezpośrednio po nich rozciąganiu dysfunkcyjnych mięśni. Techniki używane w tej terapii polegają na wykonywaniu pulsacyjnego, miejscowego masażu w miejscu występowania punktu spustowego. Stosując krótką, delikatną i bezbolesną technikę minimalizujemy możliwość zaostrzenia problemów pacjenta. Wpływamy na dysfunkcje i urazy tkanek miękkich (mięśni, powięzi, ścięgien, więzadeł). Terapia ta nie ma praktycznie żadnych przeciwwskazań, może być wykorzystywana u pacjentów z osteoporozą, osób starszych, w stanach ostrych. Przywraca równowagą mięśniową i co należy jeszcze raz podkreślić jest całkowicie bezbolesna.

Terapia punktów spustowych ma na celu zwiększenia lokalnego krążenia, zahamowanie lokalnych procesów zapalnych, ale przede wszystkim jej zadaniem jest uwolnienie lokalnego skurczu sarkomerów, czyli podstawowej jednostki czynnościowej mięśnia poprzecznie prążkowanego. Rezultaty terapii są tym lepsze im bardziej precyzyjnie zostanie zlokalizowany punkt spustowy. Najlepszym objawem obecności bólu mięśniowo powięziowego jest zlokalizowanie w tkance punktu spustowego, który może powodować ból zarówno miejscowy jak i rozlany. Punkty te posiadają charakterystyczne cechy, które można ocenić palpacyjnie. Cechami, których terapeuta szuka podczas badania pacjenta są miejsca wyjątkowej tkliwości w obszarze napiętego pasma mięśniowego, sprowokowanie wystąpienia bólu rzutowanego czy też wystąpienie lokalnej odpowiedzi drżeniowej tkanek miękkich. Jako pierwsi w historii, terminy dotyczące bólu mieśniowo powięziowego opisali dr Janet Travell oraz dr David Simons. Doszli oni do wniosku, iż ból mięśniowo-powięziowy jest odpowiedzialny za chroniczne dolegliwości bólowe wśród 85% pacjentów zgłaszających się z takim problemem. Opisali oni patofizjologię tkanki z bólem mięśniowo-powięziowym. Dzięki temu wiemy, że uszkodzenie mięśniowe może powodować zerwania siateczki sarkoplazmatycznej, co prowadzi do niekontrolowanego uwalniania jonów wapnia. Co dalej może powodować ciągły skurcz sarkomerów. Natomiast pozostające w skurczu sarkomery i włókna mięśniowe tworzą powstawanie napiętych pasm mięśniowych. Ciągle napięte włókna mięśniowe potrzebują nieprzerwanego dostarczania substancji energetycznych, natomiast zaciśnięte naczynia krwionośnie nie są wstanie ich dostarczyć i w wyniku tego dochodzi do powstania kryzysu energetycznego. W konsekwencji czego obniżone zostają progi pobudliwości nocyceptorów i mechanoreceptorów, a to powoduje powstanie zespołu bólowego.